Liefde kunnen we pas zien groeien en bloeien wanneer we het zelf gezaaid hebben.

Zodra we elkaar werkelijk ontmoeten, in de ogen kijken, toelachen, toespreken, voelen en aanvoelen, hebben we liefde tot leven gebracht, of we erop ingaan of niet.

Het mooiste vind ik het wanneer de lach echt is en past bij de mondhoeken. Het allermooist is het als daarnaast woord en aanraking zo waarachtig zijn, dat we er zelf warm van worden. Dan bereiken we de ander moeiteloos, spontaan, op vibraties.

” Hey, dag, hoi “

Er zijn veel onderzoeken gedaan naar succesformules van mensen, veelal komend uit Amerika. Ik las een interessante, zo’n 25 jaar geleden, die ik kan koppelen aan begroeten.

Het ging om jaarboekfoto’s van beginnende studenten aan een universiteit. 10 jaar later werd -aan de hand van die foto’s- bekeken welke studenten zich gelukkig in het leven noemden en maatschappelijk goed ‘scoorden’. 

Wat bleek? De mensen die een waarachtige combinatie hadden van lachende ogen en lachende mond scoorden het best, wat uitgelegd werd doordat ze hun studie hadden afgerond, een goede baan hadden gevonden, in een duurzame relatie samenleefden. Of ze kinderen grootbrachten of niet. Ze waren ‘steady’.

Omgekeerd waren er mensen die de studie niet afmaakten, niet aan de bak kwamen wat werk betrof en geen duurzame relaties hadden, laat staan kinderen kregen. Zij kwamen zelfs veel vaker in aanraking met psychische en fysieke problemen dan de andere groep. 

Deze laatste categorie bleken mensen te zijn met een mond die lachtte, en waarbij de ogen niet meededen, op die allereerste foto. Vice versa met de mondhoeken is niet zo aan de orde, want dat is bijna niet te doen, probeer zelf maar eens. 

Nou is er echt van alles op dit onderzoek af te dingen, maar ik vind het  toch interessant op te merken wat er bijdraagt aan het starten van een liefdesgeschiedenis.

En dat is die match tussen lachende ogen en mond. 

Ik stel dat wanneer er niet spontaan, voluit, hartelijk wordt gelachen bij een date, het contact redelijk ontdaan raakt van waarde. “Er was geen klik, geen chemie” zeggen we dan en gaan op zoek naar de volgende persoon. 

Misschien wel zinvol om eens in de spiegel te kijken hoe jouw lach is, of ie waarachtig is, en of je mondhoeken richting je pretogen gaan. Op het juiste moment, dat wel, want een eeuwige of een gebijtelde lach opgeplakt hebben, gaat richting afkeer.

Stel jij je nu ook voor dat je je lach ontwikkelt? Dan is in ieder geval het basale date-ingrediënt aanwezig. Vooral dat je leert je lach spontaan te laten opkomen. Dit is niet tegenstrijdig met elkaar, integendeel, je doet jezelf een liefdeslevensgroot plezier, want wat er heen-en-weer  zoeft over de brug van de lach tussen twee mensen is de liefde zelf. Het is een stralende, inspirerende kwaliteit die jou en de ander doet opleven, oplichten. 

Het begroeten van liefde vanuit het eigen hart is dan begonnen en onderhoudt zichzelf als een perpetuum mobile vivante. De geliefde zal als een magneet aangetrokken worden.

Je hoeft nooit meer te zeggen dat ‘er’ geen klik was. Want dat is niets anders dan dat jij zelf niet klikte met je eigen hart en je niet deed aan het ‘chemisch’ cirkelende, begroeten van het zelf. Je had dus niet genoeg werkzame frequenties uitgezonden. 

Leer begroeten in allerlei vormen, alsjeblieft, voor je te oud-en-onversleten bent …. zoek hulp als het je niet lukt.